📚“เราไม่ได้ให้การบ้านนักเรียนมาเกือบ 3 ปีแล้ว ถึงมีงานเป็นชิ้น ๆ แต่ส่วนมากก็จะให้ทำเสร็จในคาบเรียน มีน้อยครั้งที่เราจะสั่งงานแบบต้องกลับมาส่งทีหลัง การที่เราเน้นวิชาการที่เนื้อหามันหนักมาก การบ้านเยอะ บางทีก็มีงานที่เป็นพันธะให้นักเรียนต้องไปทำ พอเด็กทำไม่ทัน ก็กลายเป็นการไปสร้างภาระให้เด็ก เราก็เลยคิดว่า จะสอนยังไงไม่ให้มีการบ้าน เพราะเราอยากลดภาระให้กับเด็ก ๆ จึงคิดชุดแบบฝึกหัดที่สอดคล้องกับชั่วโมงเรียน ซึ่งเราไม่ได้เน้นแบบฝึกหัดที่จำนวนข้อเยอะ ๆ อย่าง 30-40 ข้อ แต่จะมีประมาณ 5 ข้อ และให้ความสำคัญกับการลงรายละเอียด ให้เด็ก ๆ มีสมาธิจดจ่อกับจำนวนข้อแค่นั้นจนเข้าใจในสิ่งที่เรียนไปได้

“ถ้าเป็นการจัดกิจกรรมในชั้นเรียน อย่างคาบเรียนที่สอนเรื่องคำประสม เราใช้วิธีพานักเรียนลงไปสนามด้านล่าง แล้วให้กระดาษกับเด็ก ๆ ลองจับคู่กับเพื่อน สร้างคำประสมจากสิ่งที่เขาเจอในชีวิตประจำวัน ถ้าบางคนจับคู่แล้วได้คำที่ไม่ใช่คำประสม ก็ชวนเพื่อน ๆ มาชาเลนจ์ว่าคำนี้ใช่ไหม พอจบคาบก็มาถอดบทเรียนว่าได้เรียนรู้อะไรบ้างแทนการสั่งการบ้าน

“อยากให้ลองเริ่มไม่สั่งการบ้านกันดูนะครับ เพราะการเริ่มคาบด้วยคำถาม “ใครยังไม่ส่งงานบ้าง ใครทำการบ้านไม่เสร็จ” มันทำให้บรรยากาศไม่น่าเรียน การเริ่มคาบด้วยคำถามว่า “เป็นยังไงกันบ้าง” “คาบที่แล้วแฮปปี้หรือเปล่า” บทสนทนาแบบนี้จะสร้างบรรยากาศที่ดีให้กันมากกว่า”